Sommige windhonden hebben last van likdoorns. Wat zijn likdoorns precies? En waarom zie je ze vaak bij windhonden?
Wat zijn likdoorns?
Likdoorns zijn te vergelijken met een eeltknobbel op de voet. Het zijn harde stekels in het kussen van een hondenpoot. Het begint vaak als een klein stipje dat vervolgens steeds groter wordt en vervolgens door het voetzooltje breekt. Een hondenpoot bevat veel zenuwuiteinden en likdoorns kunnen dan ook zeer pijnlijk zijn. Vergelijk het maar met een kiezelsteen in je schoen. Vooral als er druk wordt gezet op de betreffende teen is het pijnlijk. Een zachtere ondergrond kan de pijn iets verlichten.
Hoe krijgt een hond een likdoorn?
Het is niet helemaal duidelijk waarom een likdoorns ontstaat. Het is mogelijk dat het veroorzaakt wordt door een vreemd voorwerp dat zich in het voetzooltje nestelt waar zich vervolgens een harde eeltlaag vormt. Een andere theorie is dat windhonden niet genoeg vet bij hun voetzolen hebben waardoor er druk ontstaat tussen de teen en het kussentje.
Likdoorns bij windhonden
Niet alle hondenrassen krijgen likdoorns. Helaas komen ze wel veel voor bij windhonden, vooral Greyhounds of kruisingen. Zoek maar eens op de Engelse term “Greyhound corn” en je ziet talloze resultaten op Google. De leeftijd of het geslacht van de hond speelt geen rol bij de ontwikkeling van likdoorns.
Hoe weet ik of mijn hond een likdoorn heeft?
Niet alle dierenartsen hebben ervaring met likdoorns. Ze komen dan ook niet vaak voor bij honden. Als je merkt dat de hond hinkt of pijn heeft aan een poot is het verstandig om de voetzooltjes te controleren. Likdoorns zijn vaak rond en hebben vaak een iets opstaande rand. Let ook op wanneer je hond symptomen laat zien: lopen op zachtere oppervlakten zoals gras of een tapijt zal voor minder pijn zorgen dan wanneer de hond of asfalt of beton loopt. Let daarom op of je hond een voorkeur heeft om op een zachte ondergrond te lopen.
Wat te doen tegen likdoorns?
Helaas is er geen gemakkelijke kant-en-klare oplossing. Bij sommige honden blijven likdoorns terugkeren. De optie die vaak als eerst gebruikt wordt is de likdoorn door de dierenarts te laten verwijderen. Dit gebeurt maak met een instrument waarmee de likdoorn voorzichtig opgetild en verwijderd kan worden. Er blijft dan een klein gaatje achter in het voetkussentje maar deze handeling is niet pijnlijk en vereist ook geen narcose. Sommige mensen gebruiken een dremel of vijl om de likdoorn gelijk te maken met het voetkussentje of gebruiken een verzachtende zalf. Dit kan verlichting bieden maar het probleem niet oplossen.
Soms wordt de likdoorn chirurgisch verwijderd en wordt het kussentje opengesneden. De genezing hiervan kan moeizaam verlopen en bovendien kan de likdoorn alsnog terugkeren. Het allerlaatste redmiddel is het amputeren van de teen. Dit geeft echter geen garantie dat de likdoorn niet op een andere teen zal terugkeren.
