Windhondenrennen

Een windhond kan vanaf 18 maanden internationaal windhondenrenwedstrijden rennen. Dit gebeurt meestal op een ovale renbaan van 280, 350 of 475 meter.
Hoe vaak de honden op een dag rennen is verschillend. Bij een training is dit 1 á 2 keer. Op een wedstrijd rennen de honden allemaal de serie (1e ronde) en als ze goed genoeg zijn, ook de halve-finale en de finale (behalve Greyhounds, deze hebben geen halve-finale). Zijn ze niet goed genoeg voor de finale, kunnen ze een herkansing lopen. Als honden in die herkansing goed lopen kunnen ze alsnog in de (halve-)finale komen. Het ligt er dus aan hoe goed de hond rent.
De honden dragen rendekjes met nummers er op tijdens het rennen. Die dekjes hebben de zelfde kleuren als de starthokken (Rood 1, Blauw 2, Wit 3, Zwart 4, Geel 5, Zwart-Wit 6). Ze dragen ook nog een muilkorf zodat ze in hun fanatisme andere honden geen pijn kunnen doen.
Er rennen per ronde maximaal 6 honden. Dit is altijd maar één ras. Het gebeurt dus nooit dat bijvoorbeeld de Whippets tegen de Saluki’s rennen. Er wordt meestal onderscheid gemaakt tussen reuen en teven.

De renbaan

Er zijn zo’n 10 renbanen in Nederland, en 3 in België. De renbaan is een ronde of ovaalvormige baan. Dat kan van gras of met zand zijn. Eerst komen de honden uit het starthok. Dan rennen ze 3 of 4 bochten (ligt aan de afstand en de baan) en komen ze in “de zandbak” terecht. Dat is een zandvlakte van een paar vierkante meter waar de baasjes de honden ophalen.
De honden rennen altijd achter een nep-vel. Dat is meestal wit plastic of wat wol. Zodra de starter een sein geef, zorgt de draaier dat het vel rondgaat. Als “het vel” begint te bewegen doet de starter het hok open en rennen de honden er achter aan.
De tijd wordt gemeten vanaf het moment dat de deuren van het starthok opengaan, tot het moment dat de honden over de finishlijn rennen.
De hond die als eerste over de finish komt heeft gewonnen. Voordat een windhond op de renbaan mag rennen moet de hond een goed-rondverklaring krijgen. Na een paar keer trainen moet de hond met nog 3 andere honden rennen. Dit moet lukken zonder te storen (andere honden hinderen). De training moet dan wel onder toezicht zijn van de daarvoor aangewezen perso(o)n(en). De hond moet een stamboom hebben. Hierna kan een rencertificaat aangevraagd worden, zodat een hond mag rennen.
Bij wedstrijden heb je een A en een B klasse. De hond begint altijd in de B klasse. Per wedstrijd krijg je promotiepunten. De hoeveelheid van die punten ligt er aan hoe je hond eindigt in de finale. Bij Whippets is er ook nog een C klasse (de laagste klasse.)

Trainingen

Als je hond geen stamboom heeft mag je niet deelnemen aan wedstrijden. Trainen op de renbaan mag daarentegen wél. Zo zie je op een trainingsdag vaak verschillende soorten honden: van jonge windhonden tot windhonden kruisingen en van Ridgebacks tot Beagles.

Prijs

In Nederland en België verdien je, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, niet veel geld met rennen. Als je eerste wordt krijg je meestal maar het dubbele van het inschrijf geld (inschrijfgeld ligt ongeveer tussen de 7-12 euro). Meestal krijg je daar dan een bosje bloemen bij. Bij een speciale wedstrijd kan het zijn dat de winnaar een beker of een eredekje krijgt. Wedden gebeurt niet. Dit is in Nederland en België verboden.

Waarom?

De hond is helemaal in zijn element en kan al zijn energie kwijt. Ook als een hond bijvoorbeeld niet los kan lopen, vanwege zijn jachtpassie is dit misschien een oplossing. Af en toe een ronde op de renbaan waarbij de hond zijn energie kwijt kan zal deze op prijs stellen.

Sommige windhonden hebben last van likdoorns. Wat zijn likdoorns precies? En waarom zie je ze vaak bij windhonden?

Wat zijn likdoorns?

Likdoorns zijn te vergelijken met een eeltknobbel op de voet. Het zijn harde stekels in het kussen van een hondenpoot. Het begint vaak als een klein stipje dat vervolgens steeds groter wordt en vervolgens door het voetzooltje breekt. Een hondenpoot bevat veel zenuwuiteinden en likdoorns kunnen dan ook zeer pijnlijk zijn. Vergelijk het maar met een kiezelsteen in je schoen. Vooral als er druk wordt gezet op de betreffende teen is het pijnlijk. Een zachtere ondergrond kan de pijn iets verlichten.

Hoe krijgt een hond een likdoorn?

Het is niet helemaal duidelijk waarom een likdoorns ontstaat. Het is mogelijk dat het veroorzaakt wordt door een vreemd voorwerp dat zich in het voetzooltje nestelt waar zich vervolgens een harde eeltlaag vormt. Een andere theorie is dat windhonden niet genoeg vet bij hun voetzolen hebben waardoor er druk ontstaat tussen de teen en het kussentje.

Likdoorns bij windhonden

Niet alle hondenrassen krijgen likdoorns. Helaas komen ze wel veel voor bij windhonden, vooral Greyhounds of kruisingen. Zoek maar eens op de Engelse term “Greyhound corn” en je ziet talloze resultaten op Google. De leeftijd of het geslacht van de hond speelt geen rol bij de ontwikkeling van likdoorns.

Hoe weet ik of mijn hond een likdoorn heeft?

Niet alle dierenartsen hebben ervaring met likdoorns. Ze komen dan ook niet vaak voor bij honden. Als je merkt dat de hond hinkt of pijn heeft aan een poot is het verstandig om de voetzooltjes te controleren. Likdoorns zijn vaak rond en hebben vaak een iets opstaande rand. Let ook op wanneer je hond symptomen laat zien: lopen op zachtere oppervlakten zoals gras of een tapijt zal voor minder pijn zorgen dan wanneer de hond of asfalt of beton loopt. Let daarom op of je hond een voorkeur heeft om op een zachte ondergrond te lopen.

Wat te doen tegen likdoorns?

Helaas is er geen gemakkelijke kant-en-klare oplossing. Bij sommige honden blijven likdoorns terugkeren. De optie die vaak als eerst gebruikt wordt is de likdoorn door de dierenarts te laten verwijderen. Dit gebeurt maak met een instrument waarmee de likdoorn voorzichtig opgetild en verwijderd kan worden. Er blijft dan een klein gaatje achter in het voetkussentje maar deze handeling is niet pijnlijk en vereist ook geen narcose. Sommige mensen gebruiken een dremel of vijl om de likdoorn gelijk te maken met het voetkussentje of gebruiken een verzachtende zalf. Dit kan verlichting bieden maar het probleem niet oplossen.
Soms wordt de likdoorn chirurgisch verwijderd en wordt het kussentje opengesneden. De genezing hiervan kan moeizaam verlopen en bovendien kan de likdoorn alsnog terugkeren. Het allerlaatste redmiddel is het amputeren van de teen. Dit geeft echter geen garantie dat de likdoorn niet op een andere teen zal terugkeren.

Door de smalle bouw van een Galgo past “normale” kleding voor honden vaak niet goed. Galgo’s hebben een diepe borstkas, zijn erg slank en passen dus niet in de standaard kleding die er voor honden op de markt is. Daarom is er kleding ontwikkeld speciaal voor Galgo’s en andere windhonden. Deze kleding sluit goed aan op het lichaam én zorgt er voor dat je hond nog steeds lekker kan rennen met een jas aan.

De Galgo heeft een hele fijne, dunne vacht. Ze hebben geen ondervacht, iets wat veel andere honden wel hebben, en verliezen daardoor snel warmte. Galgo’s hebben weinig vet en daardoor hebben ze het sneller koud. Een warm jasje is dan geen overbodige luxe. Ook hebben sommige Galgo’s weinig beharing op de oren en nek waardoor ze het snel koud hebben. Veel Galgo’s houden helemáál niet van regen. Je zult ze dan ook al snel blij maken met een regenjas.

Galgo kleding overzicht:

De Galgo en Greyhound lijken best veel op elkaar. Maar vergis je niet: er zijn ook veel verschillen!
Uiteraard zijn er bij elk ras uitzonderingen, maar onderstaande lijst geeft je een goed beeld van de algemene verschillen tussen een Galgo en Greyhound.

Uiterlijk
Het eerste en meest voor de hand liggende verschil tussen een Galgo en een Greyhound is het uiterlijk. Galgo’s zijn over het algemeen kleiner en fijner gebouwd dan Greyhounds. De kop van een Greyhound is vaak wat hoekiger en een Greyhound is wat “vierkanter” gebouwd (schofthoogte ongeveer even lang als de ruglengte) terwijl een Galgo vaak een wat langer lijf heeft. Een Galgo heeft vaak een langere staart, langere hals en grotere oren. De vacht van de Galgo, in tegenstelling to Greyhounds, ook ruwhaar zijn.

(links 2 Galgo’s, rechts 2 Greyhounds)

Uithoudingsvermogen
Greyhounds zijn echte sprinters. Na een kort rondje rennen kunnen ze gerust de rest van de wandeling naast je sjokken. Een Galgo heeft meer uithoudingsvermogen. Galgo’s hebben een platte spierstructuur dat kenmerkend is voor een duurloper in plaats van een sprinter. Greyhounds kunnen tijdens een korte sprint een topsnelheid halen van 80 km/uur. Galgo’s zijn duurlopers en kunnen voor lange afstanden rond de 65 km/uur bereiken. Galgo’s hebben, meer dan Greyhounds, sneller de neiging heel hoog te springen, dus een hoge omheining is vaak nodig.

Karakter
Beide rassen zijn heel rustig en kalm. Galgo’s kunnen soms een hoger energieniveau hebben, het zijn dan ook duurlopers terwijl een Greyhound het al snel voor gezien houdt. Galgo’s kunnen een beetje verlegen zijn terwijl Greyhounds meer ‘outgoing’ zijn. Qua intelligentie, gevoeligheid en (het ontbreken van) waaksheid zijn de rassen gelijk.

(links Greyhound, rechts Galgo)

Jachtinstinct
Zowel de Galgo als Greyhound kunnen een behoorlijk jachtinstinct hebben. In hoeverre dit ontwikkeld is kan per hond verschillen en dit ligt ook aan het verleden van de hond. Werd de hond bijvoorbeeld gebruikt voor de renbaan of jacht? Was de hond daarin succesvol of niet? En dan nog: sommige succesvolle renhonden kunnen prima met katten leven terwijl dit bij andere honden veel problemen geeft.
Er zit wel een klein verschil in het soort jachtinstinct. Greyhounds jagen puur op zicht: zodra er, zelfs op grote afstand, iets beweegt vliegen ze er op af. Maar raakt de prooi uit het zicht? Dan is het al snel gedaan met de pret en worden ze weer kalm. Een Galgo daarentegen kan dan volhardender zijn en blijven speuren naar de prooi.

(links Galgo, rechts Greyhound)

Lurchers zijn kruisingen tussen een windhond (zoals een Greyhound, Saluki of Whippet) en een werkhond (zoals een Herder of Collie). Vooral in Engeland zijn deze kruisingen erg populair.

Oorsprong

In Engeland werden Greyhounds vroeger door mensen uit een hoge sociale klasse gebruikt om te jagen. Deze mensen werden gekwalificeerd voor de jacht doordat zij konden aantonen voldoende inkomen of vermogen te bezitten. Zij waren de enigen die met een “pure” windhond mochten jagen. Mensen uit een lagere sociale klasse kwamen zo op het idee om windhonden te kruisen met andere hondenrassen. De Lurcher werd dus geboren uit de behoefte van de gewone mensen en stropers om een snelle en efficiënte jachthond om aan eten te komen. Het doel van deze kruising was om een hond te krijgen dat geschikt is voor het stropen van konijnen en hazen. Na verloop van tijd ontdekten stropers en jagers dat de kruising van bepaalde rassen met windhonden een hond voortbracht die beter geschikt was voor dit doel. Omdat de honden uit de buurt van de autoriteiten moeten worden gehouden, werden ze in huis verborgen en werden ze zo ook gezinshonden.

Bekende kruisingen

Veel voorkomende kruisingen zijn Greyhounds, Whippets, Saluki’s, Deerhounds of Ierse Wolfshonden gekruist met Border Collies, Bedlington Terriers of Bull Terriers. Met deze kruisingen hopen fokkers snelle jachthonden met moed, uithoudingsvermogen en werklust te creëren. In het Verenigd Koninkrijk worden Lurchers vooral gebruikt voor het jagen op konijnen, hazen, vossen en ratten.

Karakter

Het temperament van de Lurcher is te vergelijken met dat van een windhond: kalm, vriendelijk en aanhankelijk. Ze hebben meestal een sterke jachtdrift, maar zijn intelligent en zeer trainbaar. Ze hebben vaak een sterk verlangen om te rennen en rondrennen in een groot, veilig afgesloten gebied zullen ze zeker waarderen. Net als andere windhonden zijn ze vrij gevoelig, al kunnen het echte clowns zijn. Uiteraard is dit allemaal afhankelijk van het soort hondenrassen en het bijbehorende temperament dat gebruikt zijn voor de kruising.

Natuurlijk kan je met je windhond, net als met andere hondenrassen, ook hondenshows lopen. Bij een hondenshow moet een ‘handler’ zijn of haar hond ‘in de ring’ laten keuren door een keurmeester. Deze keurmeester heeft onder andere de cursussen KK1 en KK2 (Kynologische Kennis) gehad.
De keurmeester let vooral op de bouw en de bewegingen van de hond, en of deze overeenkomen met de rasstandaard. De keurmeester is erkend voor het ras dat hij/zij keurt. Om mee te doen met een show heeft je hond een stamboom nodig. Als je met je hond shows wilt gaan lopen, kun je beginnen met ringtraining. Deze training wordt op de meeste kynologenclubs wel gegeven. Hier leert de hond mooi te lopen in een ring en wordt er geleerd om goed stil te staan, zodat de keurmeester de hond kan betasten (kijken of de hond goed van bouw is)

Benamingen

Op een show kan een hond een verschillende benamingen krijgen.

• M; Matig. Een hond krijgt een M die maar in geringe mate aan de standaard van het ras voldoet.
• G; Goed. Dit wordt gegeven aan de hond die nog wel aan de standaard van het ras voldoet, maar toch meerdere afwijkingen heeft die storen en niet bij de rasstandaard horen.
• ZG; Zeer Goed. Een hond krijgt een ZG als de hond in het algemeen aan de standaard van het ras voldoet, maar enkele afwijkingen heeft die het ideale rasbeeld verstoren.
• U; Uitmuntend. Deze hond voldoet zodanig aan de rasstandaard dat een kleine afwijking het ideale rasbeeld niet verstoord.

Later kan een hond een BOB krijgen. Best of Breed. Dit betekend dat er per ras de beste hond wordt gekozen die de titel BOB krijgt. De hond kan ook BIS krijgen. Best in Show. Hier wordt uit alle rassen de beste hond gekozen op deze show.

Klassen

Per ras zijn er verschillende klassen:

• Puppyklasse (6-9 maanden)
• Jeugdklasse (9-18 maanden)
• Jonge hondenklasse (15-25 maanden, niet bij elke show)
• Openklasse (>15 maanden)
• Gebruikersklasse (>15 maanden)
• Veteranenklasse (>8 jaar)

In welke klasse je hond thuishoort beslis je zelf. Als je een windhond hebt uit een renlijn zou je deze kunnen inschrijven bij de ‘gebruikersklasse’, omdat de hond daar misschien meer kans heeft op een U dan in de open-klasse, omdat er rekening mee wordt gehouden dat het uiterlijk van een hond uit een renlijn anders kan zijn dan uit een show-lijn.
De klasses worden apart gekeurd. De reuen en teven ook apart. Van elke klasse (behalve de puppyklasse) komen de uiteindelijke nummers één tegen elkaar te staan (mits een uitmuntend). Daar wordt dan een beste teef en een beste reu uitgekozen.
Deze twee lopen dat ook weer tegen elkaar en daar word de BOB van gekozen ( Best Of Breed, beste van het ras) die hond gaat aan het einde de erering in, in zijn of haar rasgroep dus.

Verschillen

Er zijn bij het uiterlijk van de honden ook verschillen. Zo heeft een ‘show-Greyhound’ vaak een vele diepere borst dan een ‘ren-Greyhound’. Ook bij Afghaanse Windhonden zijn er verschillen; de honden die op de renbaan komen hebben vaker niet zo veel haar als de ‘show-Afghanen’, deze hebben juist een dikke vacht. ‘Show-Whippets’ zijn meestal iets smaller dan gespierde ‘ren-Whippets’. Bij de andere windhondenrassen is een verschil minder duidelijk aanwezig.

Coursing

Bij coursing wordt de natuurlijke jacht van windhonden na gedaan. Op een groot terrein wordt een parcours uitgezet. Soms worden hierbij hindernissen gebruikt, omdat bijvoorbeeld een wegrennende haas ook zigzagt, onder struiken door gaat enzovoorts.
De honden worden eigenlijk beetje voor de gek gehouden, je draait ze een “loer” doordat ze achter een nephaas rennen. Daarom is de officiële naam “Lure Coursing”.
Het traject dat de honden rennen hangt af van de grootte van een ras; grote rassen hebben een traject tussen de 500-1000 meter, en kleinere rassen tussen de 400-700 meter. De honden rennen achter een nepvel aan, dat via klossen door hindernissen wordt geleid. Deze hindernissen bevatten allemaal natuurlijke elementen zoals bijvoorbeeld plassen en kuilen.

Wedstrijd

Er rennen twee honden van het zelfde ras tegelijk. De ene hond draagt een rood rendek, de ander een wit. Ze dragen ook beide een muilkorf. Één hond rent twee rondes per dag.
Er wordt altijd ‘met de hand’ gestart. Dit wil zeggen dat de honden (in tegenstelling tot windhondenrennen, waar de honden uit een starthok komen) door de eigenaren worden ‘los gelaten’.
Juryleden beoordelen de cours van de honden en geven hier punten voor. Bij windhondenrennen wordt er alleen op snelheid gelet, maar snelheid is bij coursing maar een klein onderdeel. Er wordt namelijk ook op jachtdrift, intelligentie, behendigheid en uithoudingsvermogen gelet.
Deze sport zou door alle windhondenrassen beoefend kunnen worden, hoewel je niet vaak Greyhounds ziet omdat ze zo snel en niet zo behendig zijn, wat gevaarlijke situaties zou kunnen opleveren.

Prijs

Ook van coursing wordt je zeker niet rijk. Bekers en zakken voer kun je winnen, maar zeker geen zakken vol geld.
Heb je een hond die bijzonder goed presteert, dan kun je het CACIL winnen op een Internationale coursing. Heb je twee CACILS gehaald, in twee verschillende FCI- lidstaten, met een tussenpoos van minimaal een jaar en een dag, én twee keer minimaal een ZG op een Internationale show, dan mag je hond zich “International Coursing Champion” noemen. Dit te halen, is iets heel bijzonders.

Waarom?

Volkomen zelfstandig, zonder hulp van jou, doet je hond waar hij de afgelopen honderden jaren voor gefokt is, en dat op een manier die je soms letterlijk de adem beneemt. De passie waarmee ze door modderplassen racen (ook een Whippet die normaal bij regen nog geen teennageltje buiten de deur steekt), zich over hindernissen gooien, met snelheden van meer dan 50 kilometer per uur over de rechte stukken spurten, volledig in hun element.

Ligt jouw windhond ook graag ondersteboven in zijn mand? Geen zorgen, het schijnt erg comfortabel te liggen en voor veel windhonden is dit hun favoriete slaappositie. Het liefst met alle 4 de poten gestrekt.

Ondersteboven
Het is best een gek gezicht, een windhond met zulke lange poten gestrekt op z’n rug zien liggen. Maar vreemd is het niet: heel veel windhonden zijn regelmatig zo te vinden. Soms produceren ze ook nog een tevreden kreunend geluid als ze lekker liggen.
Alleen honden die zich 100% op hun gemak voelen zullen in deze positie slapen. Honden die op hun rug liggen, liggen namelijk in een kwetsbare positie. Als een hond zich dus veilig genoeg voelt om zo te gaan slapen is het een indicatie dat hij zich prima op zijn gemak en veilig voelt in zijn omgeving. Als jouw hond nooit in deze positie slaapt – geen zorgen. Sommige honden vinden het op z’n kop liggen, het liefst op de gekste plekken en houdingen, een prettige positie en anderen vinden het helemaal niet fijn liggen..

Slapen of rusten
Niet alleen slapend, maar ook terwijl ze wakker zijn liggen veel windhonden graag ondersteboven. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer de hond in een comfortabele houding wil rusten. Het liefst liggen ze zo op een dik kussen of rollebollen ze op hun rug door het gras. Soms weten ze precies dat het baasje deze houding wel schattig vindt en draait de hond zich juist om zijn rug om geaaid te worden.

Roaching
In de VS noemen ze deze slaaphouding bij Greyhounds ook wel ‘roaching’, afgeleid van het Engelse ‘Cockroach’, oftewel kakkerlak. Deze positie lijkt dan ook veel op die van een dood insect.

Met enige regelmaat stuur ik een pakket naar Clare Greyhound Sanctuary in Ierland met spullen die ze daar in de opvang kunnen gebruiken. Dit keer kon ik met hulp van enkele donateurs een pakket samenstellen van muilkorven, halsbanden, jassen en wat lekkers voor de honden én vrijwilligers. www.claregreyhoundsanctuary.com

Deze sanctuary in Ierland heb ik al een paar keer bezocht en ze doen fantastisch werk om de Greyhounds op te vangen.

Steeds meer stichtingen verplichten een 3-punts harnas (tuigje) bij het adopteren van een hond. Een 3 punts harnas is een tuigje waarbij een hond écht niet kan ontsnappen. Hierbij loopt 1 band aan de voorkant van de borstkas, een andere band om de borstkas heen en 1 band achter de borstkas.

Heel veel tuigjes hebben die laatste band (achter de borstkas) niet. Omdat veel honden (en vooral windhonden) een brede borstkas hebben zouden ze gemakkelijk uit een 2 punts tuigje kunnen ontsnappen (een stap achteruit, poten intrekken en klaar). Door de 3e band achter de borstkas is dit niet meer mogelijk. Uiteraard voelt het tuigje wel comfortabel en heeft de hond hier geen enkele last van.

Er zijn verschillende merken 3-punts harnassen. Windhonden Webshop verkoopt alleen de tuigjes van Ruffwear. Hier hebben wij de beste ervaringen mee: ze zijn super stevig en gaan echt járen mee.

Waarom verplichten stichtingen zo’n tuigje?
Helaas komt het steeds vaker voor dat honden vlak na aankomst weten te ontsnappen. Vooral honden met veel angst of een trauma kunnen snel ergens van schrikken en weglopen. Zo’n transport en vreemde omgeving zijn veel indrukken die een hond opeens moet verwerken. Hierdoor kan het voorkomen dat een hond sneller schrikt. De hond heeft nog met net kennis gemaakt met de nieuwe baasjes waardoor een hond vaak ook minder goed reageert op het roepen van zijn/haar naam. Veel stichtingen adviseren daarom een tuigje om er zeker van te zijn dat de hond niet kan ontsnappen. Vaak wordt ook aangeraden om de hond dubbel aan te lijnen (een riem aan het harnas én een riem aan een halsband).